Οι Ευτυχισμένες μέρες γραμμένες από τον Beckett πριν από 62 χρόνια (1960) μοιάζουν να γράφτηκαν… αύριο, ειδικά για την εποχή του σήμερα, του τωρινού κοινωνικού σύμπαντος.

Μέσα σε ένα ερημικό περιβάλλον μιας κατεστραμμένης γης, ο παμπόνηρος Sammy στέκεται πάνω από τις έρημες πόλεις, πάνω από τα έρημα πλάσματα του. Τα βλέπει να βολοδέρνουν και ψάχνουν την ταυτότητα τους στις εγκαταλελειμμένες λέξεις μιας γλώσσας συλημένης και μαγαρισμένης, πάνω από την μίζερη και έρημη ζωή μας. Ρίχνει το ανελέητο σαρκαστικό του βλέμμα μέσα από τα μάτια της Ουϊννυ και τον Ουϊλλυ.

Τα κακόμοιρα πλάσματα του, χωμένα μέχρι τον λαιμό στον τάφο, συνεχίζουν να ζουν, να μιλούν, να ασχολούνται με τις καθημερινές ασήμαντες ασχολίες τους και να ελπίζουν μέσα σε μία βασανιστική και ατέρμονη… αναμονή. Ο λόγος τους σαρκαστικός και κωμικός φέρνει γέλια και δάκρυα, αφήνοντας μια πίκρα στο λαιμό.

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Νίκος Καμτσής
Σκηνικό - κοστούμια:  Μίκα Πανάγου
Μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Video: Αντώνης Κουκουβέλας

Παίζουν:
Ουίννυ, Πέγκυ Σταθακοπούλου
Ουίλλυ, Δημήτρης Νικολόπουλος