Λίγο πριν την Μ. Εβδομάδα η σοπράνο Άννα Παπαδοπούλου συνοδευόμενη από ένα ολιγομελές μουσικό σχήμα παρουσιάζει ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην απώλεια και τον πόνο που αυτή προκαλεί. Η κυρία Παπαδοπούλου βρίσκει κοινά μονοπάτια ανάμεσα στην ανθρώπινη οδύνη και το θείο δράμα και τα πλέκει μουσικά εναλλάσσοντας τον ανθρώπινο θρήνο για την απώλεια με τον ανθρωποκεντρικό θρήνο του επιταφίου που συνοδεύει το θείο πάθος με κοινό άξονα τη γυναικεία μορφή που εμφανίζεται είτε ως Παναγία είτε ως μάνα.

Κεντρικό τμήμα του προγράμματος αποτελεί ο Επιτάφιος του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου.

Ο "Επιτάφιος" γράφτηκε από το Γιάννη Ρίτσο στις 10 του Μάη του 1936, όταν είδε στο Ριζοσπάστη τη φωτογραφία της μάνας που θρηνούσε δίπλα στο σκοτωμένο γιο της, τον Τάσο Τούση, που έπεσε νεκρός στη μεγάλη διαδήλωση των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη. Από την άλλη μεριά η μελοποίηση του ποιήματος από τον Θεοδωράκη αποτελεί την αφετηρία της αναγέννησης του Ελληνικού τραγουδιού

Τα 8 τραγούδια του επιταφίου αποτελούν την επιτομή της θρηνωδίας, η οποία κάθε φορά αφορά διαφορετικά γεγονότα, διαφορετικούς θρήνους, διαφορετικές απώλειες

Τα 8 τραγούδια του Θεοδωράκη αποδίδονται με πρωτότυπη ενορχήστρωση.

Στο πρώτο μέρος ακούγονται τραγούδια των Θάνου, Λιβανελί, Μαμαγκάκη, Ξαρχάκου και Χατζιδάκι όπου η μάνα σύμβολο εκπέμπει όλο το απέραντο βάθος της πραγματικής μητρότητας. Οι ποιητές των τραγουδιών φέρνουν πιο κοντά στην ανθρώπινη αισθαντικότητά μας τη μάνα σύμβολο τον πιο τέλειο τύπο όλων τον πονεμένων μανάδων.

Επί σκηνής εκτός από την Άννα Παπαδοπούλου το ολιγομελές μουσικό σχήμα ¨art-enseble" αποτελούμενο από τους:
Βαλταδώρου Κατερίνα, πιάνο
Γκλούμπο Θανάση, τσέλο
Καλύβα Μαρία, κιθάρα
Καραγιάννη Μαρία, βιολί
Μόσχογλου Παντελή, μπουζούκι και
Μπισίρη Δημήτρη, ακορντεόν

Το πρόγραμμα είναι προσαρμοσμένο στο πνεύμα της μεγάλης εβδομάδας και αναδεικνύει τον επιτάφιο ως μια μορφή θρήνου που αποχαιρετά νεκρούς και αγαπημένους αλλά ταυτόχρονα εμπνέει ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Μουσική επιμέλεια προγράμματος, Ενορχηστρώσεις: Μαρία Καραγιάννη.