Περιγραφή
Η επιρροή της κωμωδίας του Μολιέρου είχε ως αποτέλεσμα, στα σύγχρονα λεξικά, η λέξη "tartuffe" (ταρτούφος) να προσδιορίζει τον υποκριτή που προσποιείται φαινομενικά την αρετή και ιδιαίτερα τη θρησκευτική αρετή. Το έργο σατιρίζει τον φαρισαϊσμό του ανώτερου κλήρου γι’ αυτό λογοκρίθηκε αμέσως μετά τη πρεμιέρα του (1664) από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ με προτροπή της μητρός του και του αρχιεπισκόπου των Παρισίων. Η ποινή για όποιον ήθελε το διαβάσει ή ήθελε το παρακολουθήσει ήταν ο αφορισμός. Πέντε χρόνια αργότερα (1669), το έργο εκδόθηκε ολοκληρωμένο και ανέβηκε επισήμως στη σκηνή, διατηρώντας μέχρι σήμερα μια θέση ανάμεσα στα αριστουργήματα του παγκόσμιου δραματολογίου.
Οι υποκριτές δυστυχώς περισσεύουν ανάμεσα μας κι ακόμα περισσότερο τα θύματά τους –εμείς οι ίδιοι δηλαδή- έτοιμοι να πιστέψουμε κάθε φρούδα ελπίδα, κάθε μεγαλοστομία που θα μας γλίτωνε από τις ενοχές μας. Που θα μας γλίτωνε από τη δυστυχία. Κι εδώ… αρχίζουν τα γέλια, τα πολλά γέλια! "Καμιά επίπληξη δεν είναι αποτελεσματικότερη από την έκθεση των ανθρώπων στις κωμικές συνέπειες των ίδιων τους των ελαττωμάτων. Και είναι ήδη μεγάλο κατόρθωμα να τους κάνεις να γελάσουν με αυτά. Την επίπληξη την αντέχουν, τον εξευτελισμό τον σιχαίνονται. Προτιμούν να είναι κακεντρεχείς παρά γελοίοι." (απόσπασμα από τον πρόλογο του Μολιέρου στην έκδοση του 1669).
Το Ρεφενέ, γιορτάζοντας τα 25 χρόνια στο Ερασιτεχνικό Θέατρο, επέλεξε να κάνει ένα κλασικό ανέβασμα της κωμωδίας, τιμώντας τον μεγάλο ποιητή.
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 